Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Brzezinach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Brzeziny, dnia 12 marca 2020 roku

Sąd Rejonowy w Brzezinach I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodnicząca:Sędzia Joanna Rezler-Wiśniewska

Protokolant: sekr. sąd. Dominika Kozłowska

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2020 r. w Brzezinach

sprawy z powództwa (...) S.A.z siedzibą w M.

przeciwko S. B.

o zapłatę

oddala powództwo.

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 20 sierpnia 2019r. do Sądu Rejonowego w Elblągu powód (...) S.A. z siedzibą w M. wniósł o wydanie nakazu zapłaty i zasądzenie od pozwanego S. B. kwoty 1796,43zł. wraz z odsetkami umownymi za opóźnienie w wysokości maksymalnej tj. dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania, względnie wobec złożenia skutecznego sprzeciwu o zasądzenie w postępowaniu zwykłym zgodnie z żądaniem pozwu. Powód wniósł o zwrot kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych oraz kwoty 17zł. tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

/pozew z załącznikami – k. 2 – 19/

W uzasadnieniu powód wskazał, że przejął wierzytelność przysługująca względem pozwanego z pożyczkodawcą (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W..

Nakazem zapłaty z dnia 9 września 2019r. Sąd Rejonowy w Elblągu orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

/nakaz zapłaty – k. 24/

W dniu 14 listopada 2019r. pozwany złożył skutecznie sprzeciw od wydanego nakazu zapłaty podnosząc zarzut nieudowodnienia roszczenia oraz wskazując na ingerencję w dokumenty bankowe przedstawione w sprawie przez stronę powodową.

/sprzeciw – k. 28 – 30/

Postanowieniem z dnia 13 grudnia 2019r. Sąd Rejonowy w Elblągu IX Wydział Cywilny stwierdził swą niewłaściwość i przekazał sprawę do tutejszego Sądu.

/postanowienie – k. 37/

W odpowiedzi na sprzeciw pozwanego w piśmie z dnia 26 lutego 2020r. powód podniósł, iż podtrzymuje żądanie pozwu co do kwoty 1753,85zł. wraz z odsetkami umownymi. Powód wskazał, że posiada legitymację czynną do wytoczenia powództwa. Nadto podniósł, że przedłożył pełną i uwierzytelnioną dokumentację w sprawie, w której wyraźnie wskazuje wysokość dochodzonego roszczenia oraz okoliczności zawarcia umowy pożyczki. Powołał się przy tym na umowę ramową wierzytelności zawartą w dniu 21 lutego 2019r. z (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., porozumienie nr 1 z dnia 21 lutego 2019r. wraz z wykazem wierzytelności, umowę pożyczki z dnia 8 lutego 2018r.

/pismo – k. 52 - 80/

Pozwany S. B. podtrzymał stanowisko w sprawie i wniósł o oddalenie powództwa zgłaszając zastrzeżenia między innymi co do skuteczności cesji wierzytelności i braków dokumentacji. Nadto podniósł, iż powód nie wykazał i nie udowodnił istnienia roszczenia

/protokół z rozprawy – k. 86 -86 verte/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany zawarł umowę pożyczki nr (...) z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., dla której usługi pośrednictwa kredytowego świadczy (...) Sp. z o.o.

/dowód: wydruk umowy pożyczki – k.76/

(...) Sp. z o.o. przelał na konto pozwanego kwotę 1500zł. tytułem pożyczki (...).

/dowód: wydruk potwierdzenia przelewu – k. 78/

Potwierdzenie realizacji przelewu przychodzącego dotyczy pożyczki (...) .

/dowód: wydruk potwierdzenia – k.79/

Ramowa umowa pożyczki dotyczy nr (...).

/dowód: wydruk umowy – k. 71 – 73 verte/

W dniu 21 lutego 2019r. doszło do zawarcia umowy przelewu wierzytelności pomiędzy F. sp. o.o. z siedzibą w W. a S. (...) z siedzibą w M..

/dowód: kserokopia poświadczona umowy ramowej k.10 – 11, potwierdzenie przelewu zakupu wierzytelności – k. 17/

Wykaz wierzytelności do Porozumienia nr 1 do Umowy Ramowej Przelewu Wierzytelności z dnia 21 lutego 2019r. dotyczy nr pożyczki (...).

/wykaz – k. 15/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów i formularzy złożonych przez powoda do akt przedmiotowej sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Powód (...) S.A. dochodzi roszczenia jako nabywca wierzytelności na podstawie art. 509 §2 k.c. stanowiącym, że wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związanie z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Żądania powoda wyartykułowane w pozwie z dnia 20 sierpnia 2019r. nie ma jednak podstawy w załączonym materiale dowodowym.

Powód jest profesjonalnym podmiotem rynku finansowego i był reprezentowany przez fachowego pełnomocnika. Nie było zatem żadnych powodów, dla których nie mógł udowodnić swego roszczenia, jeżeli by ono rzeczywiście istniało, w takiej wysokości i z takiego tytułu jak to wskazano w pozwie.

Powód jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą powinien zachować pełną dokumentację dotyczącą konkretnej wierzytelności i przedstawić ją w sposób niebudzący wątpliwości.

Umowa przelewu wierzytelności wraz z wyciągiem czy załącznikami bez pełnej dokumentacji od pierwotnego wierzyciela nie wystarczyła w ocenie Sądu na uznanie ponad wszelką wątpliwość twierdzeń powoda co do istnienia i wymagalności roszczenia dochodzonego przeciwko pozwanemu S. B..

Stanowczego podkreślenia w pierwszej kolejności wymagało, iż jako podstawę faktyczną dochodzonego roszczenia powód wskazywał umowę pożyczki nr (...) z dnia 8 lutego 2018r r. zawartą na odległość z pozwanym.

Natomiast w przedstawionych dokumentach formularzach operuje się innymi numerami w odniesieniu do przedmiotowej umowy pożyczki.

Stosownie do treści art. 720§1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Jak wynika z przytoczonej regulacji, określa ona przedmiotowo istotne elementy umowy pożyczki. Przedmiotowa umowa pożyczki miała być zawarta na odległość, co podlega regulacji ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. 2011, Nr 126, poz. 715 ze zm.). Zgodnie bowiem z treścią art. 3 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy za umowę o kredyt konsumencki uważa się w szczególności umowę pożyczki. Przez kredyt konsumencki zawierany na odległość rozumie się umowę o kredyt konsumencki zawieraną z konsumentem bez jednoczesnej obecności obu stron, przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość (art. 5 pkt 13). Umowa o kredyt konsumencki powinna być zawarta w formie pisemnej, chyba że odrębne przepis przewidują inną szczególną formę (art. 29 ust. 1).

Zgodnie z prezentowanym w doktrynie stanowiskiem umowę o kredyt konsumencki można zawrzeć zatem zarówno w formie pisemnej (z własnoręcznymi podpisami), jak i na innym trwałym nośniku (Tomasz Czech, Komentarz do art. 29 ustawy o kredycie konsumenckim, LEX, podobnie B. Kobyliński, Uwagi dotyczące wymogów formy jako czynnika determinującego możliwość zawarcia umowy kredytu konsumenckiego na odległość, Młody Jurysta, grudzień 2013 r., s. 5 i n.; D. Rogoń, Uprawnienia..., s. 14; por. też G. Kott, [w:] M. Chruściak i in., Ustawa..., s. 122–124; Z. Ofiarski, Ustawa..., s. 239; J. Pisuliński, [w:] System Prawa Prywatnego..., t. 8, s. 443).

Przy czym przepisy ustawy dokładnie określają jakie obowiązki ma przedsiębiorca w związku z zawieraniem umowy na odległość, w tym przede wszystkim przedsiębiorca musi uzyskać wyraźne oświadczenie woli konsumenta o chęci zawarcia umowy oraz o zapoznaniu się z warunkami umowy i regulaminem.

O ile samo zawarcie umowy pożyczki nie wymaga zachowania formy pisemnej i co do zasady umowa taka może być zawarta również za pomocą środków porozumiewania się na odległość, to jednak powód powinien załączyć do akt potwierdzenie złożenia zgodnych oświadczeń woli stron umowy pożyczki co do chęci zawarcia umowy, w tym w szczególności wyraźnej akceptacji warunków umowy przez pozwaną. Tym bardziej w wypadku umów zawieranych na odległość nie mogą zachodzić wątpliwości co do tożsamości i przedmiotu umowy.

Może się tak bowiem zdarzyć, że tego samego dnia jedna osoba zawrze kilka umów nawet na te same kwoty. Weryfikacja w tym zakresie będzie zatem utrudniona jeśli strona udzielająca pożyczki nie zadba o właściwe oznaczenia niezbędnej dokumentacji. W sytuacji, gdy istnieją uzasadnione wątpliwości, że ramowa umowa pożyczki załączona do akt sprawy nie dotyczy pożyczki o nr (...) nie ma możliwości oceny zasadności i legalności żądania powoda.

W przedmiotowej sprawie brak potwierdzenia realizacji przelewu przychodzącego dotyczącego pożyczki o nr (...) . (...) przelewu przelania pożyczki w kwocie 1500zł. dotyczy pożyczki o nr (...).

Nawet jeśli przyjąć, że kwotę pożyczki pozwany otrzymał i w tym zakresie oprzeć się na wydruku dotyczącym przelania na konto pozwanego kwoty 1500zł. tytułem pożyczki (...) (?) w sytuacji, gdy pożyczka zawarta jest o nr (...), to pozostają wątpliwości w zakresie wysokości zadłużenia pozwanego oraz braki w zakresie uwierzytelnienia dokumentacji przedstawionej przez stronę powodową – nieczytelna pieczęć (prawdopodobnie notariusza) na kserokopii wykazu wierzytelności (k.68).

Na marginesie podnieść należy, że pierwotnie powód dochodził kwoty 1796,43zł. wraz z odsetkami, natomiast w piśmie z dnia 26 lutego 2020r. podtrzymał żądanie co do kwoty 1753,85zł. wraz z odsetkami nie wskazując jakichkolwiek przyczyn zmniejszenia wysokości należności.

Mając powyższe na uwadze, sąd uznał, iż powód nie wykonał ciążącego na nim, z mocy art. 6 k.c., obowiązku udowodnienia określonej okoliczności faktycznej. To na powodzie ciążył obowiązek wykazania zasadności powództwa i udowodnienia swojego żądania. Nie można tego opierać na jakichkolwiek domysłach, tym bardziej w wypadku sporu co do istnienia wierzytelności. W powyższej sprawie powód nie udowodnił zasadności swego roszczenia, chociaż gdyby ono rzeczywiście istniało to miał co do tego pełną możliwość. Braki w dokumentach mających stanowić dowód istnienia okoliczności, na których powód opiera swoje żądanie spowodowały, iż powództwo zostało uznane za nieudowodnione ani co do zasady ani co do wysokości.

Należy podkreślić, iż zgodnie z obowiązującą procedurą cywilną to nie do sądu należy inicjatywa dowodowa i to nie sąd ma zwracać się do stron o złożenie do akt dokumentów pozwalających udowodnić roszczenie, czy też uzupełnić bądź wyjaśnić twierdzenia stron. Innymi słowy sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzania z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności spornych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawiania dowodów spoczywa wyłącznie na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie spoczywa na tej stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.).

To na stronie powodowej ciążył obowiązek wykazania, że pozwany w ogóle złożył oświadczenie woli wyrażające zgodę na zawarcie umowy pożyczki, zaakceptował warunki zawarte w ramowej umowie pożyczki a nadto zapoznał się z formularzem informacyjnym dotyczącym kredytu konsumpcyjnego.

Z uwagi na powyższe, orzeczono jak w sentencji.