Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Brzezinach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Brzezinach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący : Sędzia SR Joanna Rezler – Wiśniewska

Protokolant : st. sekr. sąd. Halina Barjasz

po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2018 roku w Brzezinach

na rozprawie

sprawy z powództwa A. D. (1)

przeciwko Č. S. z siedzibą w P., (...) działająca przez (...) Spółkę Akcyjną Oddział w Polsce z siedzibą w W.

o zapłatę

oddala powództwo.

UZASADNIENIE

Powód A. D. (1) wniósł w dniu 1 marca 2016r. o zasądzenie od pozwanego Č. S. z siedzibą w P., (...) kwoty 10.000zł tytułem zadośćuczynienia kwoty wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia doręczenia pozwu do dnia zapłaty, oraz kwoty 700zł. tytułem odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia doręczenia pozwu stronie pozwanej do dnia zapłaty. Nadto powód wniósł o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. Powód wskazał, iż doznał szkody w wyniku wypadku drogowego z dnia 3 lipca 2013r. którego sprawca poruszał się pojazdem objętym ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu w pozwanej spółce.

/pozew – k. 3- 7/

Powód wskazał, iż w wyniku uderzenia jak szarpnął pas w samochodzie doznał urazu barku, co skutkowało ograniczeniami w wykonywaniu pewnych codziennych czynności. Nadto podniósł, że w wyniku wypadku miał zgiętą nogę i doznał urazu prawego kolana - zerwania więzadła krzyżowego (badanie RM). Odczuwał bolesność a w obrębie stawu dolnego utrzymywała się przez 1,5 tygodnia opuchlizna.

/wyjaśnienia powoda – protokół z rozprawy - k. 49 – 49 verte/

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. Pozwany zakwestionował dochodzone przez powoda zadośćuczynienie i odszkodowanie, co do zasady i co do wysokości. W ocenie strony pozwanej brak jest związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy wskazanymi przez powoda dolegliwościami a zdarzeniem z dnia 3 lipca 2016r. Nadto zdaniem pozwanego powód nie wykazał obiektywnej celowości poniesionych wydatków w dochodzonej wysokości. Z ostrożności procesowej pozwany wskazał, iż w przypadku uznania powództwa ewentualne odsetki winny być naliczane od dnia wyrokowania w sprawie.

/odpowiedź na pozew – k. 36 – 39/

W piśmie z dnia 24 maja 2016r. powód oświadczył, że cofa powództwo.

/pismo – k. 59/

Pozwany nie wyraził zgody na cofnięcie powództwa przez powoda. Podtrzymał zajęte stanowisko w odpowiedzi na pozew i wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

/pismo – k. 69/

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3 sierpnia 2013r. powód był uczestnikiem wypadku komunikacyjnego. Był pasażerem auta, w które uderzył inny samochód. Sprawca wypadku J. L. kierujący samochodem marki F. (...) nr rej. (...) ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej w pozwanym towarzystwie ubezpieczeniowym.

/bezsporne/

A. D. (2) nie mógł odnieść obrażeń w obrębie kolana prawego jak i lewego stawu barkowego w podawanych okolicznościach. System bezpieczeństwa biernego w postaci pasów bezpieczeństwa skutecznie uniemożliwiłyby powodowi na niekontrolowane przemieszczenie się jego ciała ku przodowi. Mało prawdopodobny jest uraz od zadziałania taśmy pasa na lewy staw barkowy.

W 2012r. powód doznał dwukrotnie urazu prawego stawu kolanowego i w związku z tym korzystał z pomocy lekarskiej w dniu 30 września 2012r. i 11 czerwca 2012r. W dniu 1 marca 2013r. powód przebył operacyjną artroskopię. Zastosowano shavin kikuta ACL. W zaleceniach poinformowano pacjenta o konieczności wykonania rekonstrukcji więzadła ACL.

Natomiast do czasu wypadku nie została wykonana rekonstrukcja zerwanego więzadła i tym samym nie mogło dojść do zerwania więzadła krzyżowego przedniego.

Nie ma podstaw do przyjęcia, że w wyniku wypadku komunikacyjnego powód doznał urazu lewego stawu barkowego z oderwaniem fragmentu kostnego dolnego panewki stawowej z uszkodzeniem obrąbka typu Bankarta.

/dowód: opinia biegłego – k. 165-201, dokumentacja medyczna – k.95 – 110 verte, k.113 - 113 verte/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie przede wszystkim dowodu z łącznej opinii biegłych specjalistów: medycyny sądowej i patomorgologii dr med. S. C. oraz biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego mgr inż. W. P., dokumentacji lekarskiej, akt szkody.

Jak wynika ze sporządzonej opinii dotyczącej wypadku drogowego z dnia 3 lipca 2016r.powód nie mógł doznaćw tym wypadku wskazywanego w pozwie urazu prawego kolana i lewego barku. U powoda nie doszło w trakcie wypadku do obrażeń tkanek miękkich, ran czy złamań, co wyklucza uszkodzenie wewnętrznych stawów.

Tym samym bezprzedmiotowe stało się ustalanie kwestii związanych z procesem powstania obrażen u powoda jak również ewentualnych problemów zdrowotnych będących następstwem wypadku.

Powyższe dowody Sąd uznał wiarygodne i spójne.

Żadna ze stron nie zakwestionowała wniosków z opinii.

Powód po wypowiedzeniu pełnomocnictwa, nie odbiera przesyłanej do niego korespondencji, jest mu doręczana przez awizo – w tym także opinie biegłych.

Powód nie cofnął skutecznie powództwa i postępowanie w sprawie musiało być kontynuowane.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo jako niezasadne, zostało oddalone.

Stosownie do art. 436 par. 1 k.c. i art. 415 k.c. w przypadku zderzenia się pojazdów mechanicznych poruszanych za pomocą sił przyrody za szkodę stąd powstałą odpowiada ten, kto z winy swojej ją wyrządził. Jednakże zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych [ Dz. U. Nr 124 poz. 1152 ze zm.] zwanej dalej ustawą, od szkód tego rodzaju posiadacz pojazdu obowiązany jest się ubezpieczyć. W przypadku zaś zawarcia takiej umowy ubezpieczenia stosownie do art. 822 k.c. i art. 34 ust 1 ustawy ubezpieczyciel zobowiązany jest do naprawienia szkody polegającej na uszkodzeniu mienia wyrządzonej ruchem pojazdu, jeśli kierujący pojazdem ubezpieczonym obowiązany jest do jej naprawienia.

Zgodnie zaś z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych uprawniony może w takim wypadku dochodzić tego odszkodowania bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Zgodnie z treścią art. 361§1 i §2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność za normalne następstwa działania i zaniechania, z którego wynikła szkoda. Naprawienie szkody w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy obejmują straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć gdyby mu szkody nie wyrządzono. Szkoda obejmuje wszelkie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki poniesione przez poszkodowanego w celu jej naprawienia.

Stosownie do art. 34 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Zgodnie z ust. 2 pkt 1 powołanego przepisu, za szkodę powstałą w związku z ruchem pojazdu mechanicznego uważa się również szkodę powstałą podczas i w związku z wsiadaniem do pojazdu mechanicznego lub wysiadaniem z niego.

W przedmiotowej sprawie brak podstaw do uznania, iż doszło do szkody w związku z ruchem pojazdu mechanicznego. Nie zachodzi związek przyczynowy pomiędzy kolizją – uderzeniem w auto, którego pasażerem był powód a szkodą w postaci urazu prawego kolana i barku. Do opisywanych przez powoda obrażeń nie mogło bowiem dojść w następstwie zdarzenia z dnia 3 lipca 2013r., za które odpowiada pozwany ubezpieczyciel .

Powyższe skutkuje oddaleniem powództwa.