Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Brzezinach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lutego 2017 roku

Sąd Rejonowy w Brzezinach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący : Sędzia SR Joanna Rezler – Wiśniewska

Protokolant : st.sekr.sąd. Bogusława Szubert

po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2017 roku w Brzezinach

na rozprawie

sprawy z powództwa I. S.

przeciwko (...) Towarzystwu (...) w W.

o zapłatę

1.  zasądza od (...) Towarzystwa (...) w W. na rzecz I. S. kwotę 16.363,48 zł (szesnaście tysięcy trzysta sześćdziesiąt trzy złote czterdzieści osiem groszy) z odsetkami ustawowymi od kwot:

- 8.560,01 zł (osiem tysięcy pięćset sześćdziesiąt złotych jeden grosz) od dnia 18 czerwca 2015 roku do dnia zapłaty,

- 7.500 zł (siedem tysięcy pięćset złotych) od dnia 27 stycznia 2016r. do dnia zapłaty,

- 303,47 zł (trzysta trzy złote czterdzieści siedem złotych) od dnia 25 października 2016 roku do dnia zapłaty, z tym zastrzeżeniem, że od dnia 1 stycznia 2016 roku są to ustawowe odsetki za opóźnienie oraz kwotę

2.371 zł (dwa tysiące trzysta siedemdziesiąt jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

2.  nakazuje zwrócić (...) Towarzystwu (...) w W. ze Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Brzezinach kwotę 255 zł (dwieście pięćdziesiąt pięć złotych) z niewykorzystanej części zaliczki uiszczonej w dniu 9 lutego 2016r. zaksięgowanej pod pozycją 2416 160049, po potrąceniu nieuiszczonej opłaty sądowej od drugiego rozszerzenia powództwa.

UZASADNIENIE

Powódka I. S. wniosła w dniu 26 maja 2015r. o zasądzenie od pozwanego (...) Towarzystwa (...) w W. kwoty 8560,01zł. tytułem odszkodowania za naprawę samochodu V. (...) nr rej (...) w związku z kolizją z dnia 4 lutego 2015r. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia pozwu stronie pozwanej do dnia zapłaty. Powódka zastrzegła możliwość rozszerzenia żądania po opinii biegłego oraz wniosła o zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

/pozew - k.2 - 4/

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu wg norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz kwoty 17zł. tytułem zwrotu kosztów opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa. Pozwany zakwestionował dochodzone roszczenie zarówno co do wysokości jak i co do zasady, gdyż domniemany sprawca szkody, ubezpieczony w pozwanym towarzystwie, nie potwierdził swojej odpowiedzialności. Zakwestionował również okoliczności faktyczne wskazane w uzasadnieniu pozwu, za wyjątkiem okoliczności wyraźnie przyznanych oraz dowody mające je uzasadniać, a w szczególności wyliczenie wysokości roszczeń powoda dochodzonych w tym postępowaniu. W ocenie pozwanego koszty naprawy wskazane przez powoda są rażąco wygórowane i nieprzystające do rzeczywistości.

/odpowiedź na pozew – k. 43 – 47/

W piśmie z dnia 1 grudnia 2015r. powódka rozszerzyła powództwo i wniosła o zasądzenie kwoty 16.060,01zł. tytułem odszkodowania z odsetkami ustawowymi liczonymi:

a/ od kwoty 8560,01zł. od dnia doręczenia pozwu stronie pozwanej do dnia zapłaty,

b/od kwoty 7500zł. od dnia doręczenia pisma o rozszerzeniu powództwa stronie pozwanej do dnia zapłaty. Powódka wskazała, iż w związku z kolizją zmuszona była ponieść koszty najmu pojazdu zastępczego, a koszt najmu na okres 30 dni wyniósł 5400zł. netto. Nadto została obciążona kwotą 2100zł. kary umownej w związku z niewykonaniem umowy związanej z prowadzoną działalnością gospodarczą (pocztowo – kurierską) . Na skutek uszkodzenia pojazdu powódka nie podjęła do doręczenia 96 sztuk paczek oraz 9 sztuk pocztexów i nie była w stanie podstawić samochodu w dniu 5 lutego 2015r.

/pismo – k. 84 – 86/

W piśmie z dnia 31 sierpnia 2016r. powódka ponownie rozszerzyła powództwo i wniosła o zapłatę tytułem odszkodowania kwoty 16.363,48 zł. wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia doręczenia pozwu stronie przeciwnej do dnia 31 grudnia 2015r. oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 1 stycznia 2016r. do dnia zapłaty od kwoty 8560,01zł., z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 27 stycznia 2016r. (od dnia doręczenia pisma procesowego z dnia 1 grudnia 2015r. pełnomocnikowi pozwanego) do dnia zapłaty liczonymi od kwoty 7500zł. z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 303,47zł (różnica wartości kosztów naprawy pojazdu wyliczona przez biegłego w stosunku do dochodzonej pozwem kwoty). od dnia doręczenia pisma rozszerzającego powództwo do dnia zapłaty.

/pismo – k. 148 - k. 149/

Pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie tak rozszerzonego powództwa podtrzymując wcześniejsze stanowisko w sprawie. Podniósł, iż brak podstaw do uznania, iż poszkodowanemu przysługuje co do zasady od odpowiedzialnego sprawcy lub jego ubezpieczyciel zwrot kosztu najmu pojazdu zastępczego a orzecznictwo dopuszcza taką możliwość pod licznymi ograniczeniami oraz ciężarami dowodowymi co do „niezbędności” takiego najmu w konkretnej sytuacji. Wskazano także, iż dowody w postaci faktury VAT oraz kalkulacji naprawy dowodzą, że taki był konkretny koszt naprawy uszkodzonego pojazdu, nie dowodzą jednak, że koszty prac naprawczych oraz najmu pojazdu zastępczego były celowe i ekonomicznie uzasadnione, a w efekcie że stanowiły element szkody. Ponadto wskazano na zasadę minimalizacji szkody sugerując, iż stawka 180zł. za dobę wynajmu pojazdu zastępczego jest znacznie zawyżona. Zakwestionowano czas najmu pojazdu zastępczego. Za całkowicie nieuzasadnione wskazano roszczenie o zapłatę kwoty 2100zł. W ocenie pozwanego obowiązek zapłaty kary umownej nie stanowi normalnego następstwa szkody a powódka winna podjąć niezwłocznie działania w celu zorganizowania pojazdu zastępczego. Pozwany podniósł, że powódka nie podała powodów dla których nie zorganizowała tego samego dnia, w którym doszło do kolizji pojazdu zastępczego.

/pismo – k. 159 – 160/

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 4 lutego 2012r. w godzinach wieczornych doszło do szkody w pojeździe powódki. Sprawca szkody M. D. (1) kierujący (...) wyjeżdżając po załadunku z parkingu przy Poczcie Polskiej znajdującego się na Alei (...) w Ł. zahaczył o zaparkowany samochód powódki, w skutek czego doszło do jego uszkodzenia. Na okoliczności tego zdarzenia spisano oświadczenie. W momencie manewru skrętu M. D. (1) nie upewnił się dostatecznie czy nie zahaczy o inne auta stojące na parkingu. Ciężarówka I. ma podwójną oś i przy zakręcie skrzynia pojazdu mocno zachodzi na bok.

/dowód: zeznania świadka M. D. – protokół z rozprawy – k. 77 – 78, oświadczenie sprawcy – k. 9/

Pojazd ciężarowy I. (...) nr rej. (...), którym kierował w momencie zdarzenia M. D. (1) był ubezpieczony w pozwanym towarzystwie ubezpieczeniowym. Pozew został doręczony stronie pozwanej w dniu 17 czerwca 2015r.

/bezsporne/

Świadkiem zdarzenia był portier znajdujący na terenie parkingu magazynów Poczty Polskiej. Po zdarzeniu zatrzymał kierującego samochodem I. M. D. (3), z którym to następnie D. S. (1) spisał oświadczenie, w nim przyznał się do uszkodzenia pojazdu W. C..

/dowód: zeznania świadka D. S. – protokół z rozprawy k. 107, /

D. S. (1) jest pracownikiem firmy swojej matki I. S., która prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą P.T.H.U I. S. w B..

/bezsporne/

I. S. związana była umową cywilno – prawną na doręczenie przesyłek dla Poczty Polskiej z firmą (...). W. z siedzibą w P. Wskazanym w umowie kurierem był D. S. (1) (syn powódki) a doręczanie miało się odbywać przedmiotowym pojazdem V. (...). Umowa została zawarta od 2 stycznia 2015r. i nadal obowiązywała w okresie wystąpienia szkody. W ramach realizacji umowy na doręczenia przesyłek Poczty Polskiej powódka zobowiązana była do podstawienia samochodu zastępczego w przypadku uszkodzenia samochodu lub innej niesprawności (§ 2 ust 2 i 3 umowy) Zgodnie z §10 b umowy za każdy przypadek niepobrania przesyłki pocztowej przygotowanej do doręczenia, wykonawca obowiązuje się zapłacić karę umowną w wysokości 20zł. za każdą niepobraną przesyłkę pocztową.

W dniu 6 lutego 2015r. I. S. zawarła umowę najmu samochodu P. (...) do użytkowania przez D. S. (1) na czas naprawy.

Za wynajem pojazdu marki P. (...) nr rej. (...) na okres 30 dni nabywca I. S. zapłaciła kwotę 5400zł. netto. Jednodniowy czynsz wyniósł kwotę 180zł. netto.

W związku z uszkodzeniem auta powódka poniosła koszty z tytułu wynajęcia samochodu zastępczego tj. kwotę 5400zł. netto, nadto została obciążona kwotą 2100zł. za niedoręczenie przesyłki. Samochód nie został wyremontowany. Powódka kupiła nowe auto, które jest jej konieczne w związku z prowadzeniem usług kurierskich. Poczta Polska, z którą powódka była związana umową na dostarczenie przesyłek określiła szczegółowe parametry techniczne samochodu, którym przesyłki się dostarcza. Za każdy dzień niewykonania umowy Poczta Polska nalicza wysokie kary.

/dowód: umowa – k. 89 – 94, zeznania powódki – protokół z rozprawy – k. 168 – 168 verte nagranie czas od 00:04:00 do 00:08:17, umowa najmu – k. 95 – 96, faktura Vat nr (...) – k. 99/

Z tytułu nienależytego wykonania umowy na doręczania paczek tj. niepodjęcia do doręczenia 96 sztuk paczek oraz 9 pocztexów oraz za niepodstawienie samochodu dnia 5 lutego 2012r. Rejon 2 na podstawie § 10 ust 1 b umowa z dnia 28 grudnia 2014r. I. S. prowadząca działalność pod nazwą P.T.H.U. I. S. z siedziba w B. została obciążona kwotą 2100zł. kary.

/nota księgowa nr (...) z dnia 15 lutego 2015r. – k. 100, zeznania powódki – protokół z rozprawy – k. 168 – 168 verte nagranie czas od 00:04:00 do 00:08:17, umowa najmu – k. 95 – 96, faktura Vat nr (...) – k. 99/

Uszkodzeniu uległo tylne nadwozie samochodu V. (...) :

- skrzydło lewe drzwi w lewej części powyżej górnego zawiasu (wgniecenie i porysowanie),

- narożnik tylny lewy – wgniecenie i porysowanie.

Koszt naprawy tego samochodu w lutym 2015r. przy użyciu oryginalnych części z logo producenta pojazdu wynosił 8863,48 zł. netto ( 10902,08 zł. brutto), gdyż brak jest części zamiennych alternatywnych do naprawy takiego samochodu.

Do wyżej opisanych uszkodzeń samochodu doszło w okolicznościach przedstawionych przez stronę powodową.

/dowód: opinia biegłego – k. 128 - k. 139/

Szkoda została zgłoszona pozwanemu w dniu 5 lutego 2015r. Pozwany nie uznał swojej odpowiedzialności i odmówił wpłaty odszkodowania.

/decyzja z dnia 4 maja 2015r. – k. 36/

Pozew został doręczony stronie pozwanej w dniu 17 czerwca 2015r. , pisma rozszerzające powództwo zostały doręczone stronie pozwanej w dniu 26 stycznia 2016r. i w dniu 24 października 2016r.

/dowód doręczenia – k.40, k. 107 – v, k. 157/

Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o powołane wyżej dowody, w tym dokumenty, zeznania świadków i powódki oraz opinię biegłego sądowego. Dał im wiarę, gdyż były logiczne spójne i wzajemnie się uzupełniały. Żadna ze stron nie kwestionowała opinii biegłego, a Sąd ocenił opinię tę jako rzetelną, z profesjonalnie przygotowaną analizą danych, a wyprowadzone z nich wnioski uznał za przekonywujące.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Stosownie do art. 436§1 k.c. i art. 415 k.c. w przypadku zderzenia się pojazdów mechanicznych poruszanych za pomocą sił przyrody za szkodę stąd powstałą odpowiada ten, kto z winy swojej ją wyrządził. Jednakże zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych [ Dz. U. Nr 124 poz. 1152 ze zm.] zwanej dalej ustawą, od szkód tego rodzaju posiadacz pojazdu obowiązany jest się ubezpieczyć. W przypadku zaś zawarcia takiej umowy ubezpieczenia stosownie do art. 822 k.c. i art. 34 ust 1 ustawy ubezpieczyciel zobowiązany jest do naprawienia szkody polegającej na uszkodzeniu mienia wyrządzonej ruchem pojazdu, jeśli kierujący pojazdem ubezpieczonym obowiązany jest do jej naprawienia.

Zgodnie zaś z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych uprawniony może w takim wypadku dochodzić tego odszkodowania bezpośrednio od ubezpieczyciela.

W powyższej sprawie spór dotyczy zarówno odpowiedzialności ubezpieczyciela za skutki zdarzenia jak i wysokości szkody.

Pozwany kwestionował swą odpowiedzialność zarówno za naprawą uszkodzonego pojazdu, jaki i obciążenia kosztami wynajmu auta zastępczego i karą umowną nałożoną z powodu niepobrania przesyłek pocztowych.

W ocenie Sądu roszczenie powódki zasługuje na uwzględnienie w całości.

Nie budzi wątpliwości Sądu wina kierowcy (...), który przy wykonywaniu manewru skrętu, wyjeżdżając z parkingu winien upewnić się czy nie uderzy - ewentualnie zahaczy - w inne auto, tym bardziej iż miał on świadomość, iż ciężarówka którą prowadzi ma podwójną oś i przy zakręcie skrzynia pojazdu mocno zachodzi w bok. Fakt niedostatecznego sprawdzenia czy nie dojdzie do kolizji z innym autem obciąża kierowcę ciężarówki I., który to samochód był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w pozwanym towarzystwie ubezpieczeniowym. Nadto kierujący nie kwestionował swej odpowiedzialności w momencie powstania szkody i na tę okoliczność sporządził stosowne oświadczenie, w którym wskazał ubezpieczyciela.

Wysokość odszkodowania ubezpieczeniowego świadczonego z tytułu ubezpieczenia OC jest zakreślona granicami odpowiedzialności cywilnej posiadacza, kierowcy samochodu. Do rozstrzygnięcia o odszkodowaniu ubezpieczeniowym przy ubezpieczeniu OC koniecznym jest sięgnięcie do ogólnych reguł kodeksu cywilnego odnoszących się do zakresu odszkodowania, w szczególności do przepisu art. 361§1 i 2 k.c. Stosownie do art. 361§2 k.c. naprawienie szkody obejmuje straty jakie poszkodowany poniósł a zasadą jest, że odszkodowanie winno obejmować wszystkie straty. Reguły te nakazują przestrzeganie zasady pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego. Podstawową funkcją odszkodowania jest bowiem kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może ona jednak przewyższać wysokości faktycznie poniesionej szkody. Oceny, czy poniesienie określonych kosztów mieści się w ramach szkody i normalnego związku przyczynowego, jak podkreślał Sąd Najwyższy, należy dokonywać na podstawie indywidualnej sytuacji poszkodowanego i konkretnych okoliczności sprawy (por. np. uzasadnienia wyroku z dnia 20 lutego 2002 r., V CKN 1273/00 niepubl. czy wyroku z dnia 16 maja 2002 r., V CKN 1273/00 niepubl.).

W następstwie zdarzenia z dnia 4 lutego 2015r. doszło do szkody w pojeździe należącym do powódki I. S..

Uprawniony może żądać sumy, która umożliwi mu przywrócenie stanu poprzedniego. Powód może żądać odszkodowania wyliczonego w oparciu o wszystkie uszkodzenia, którym uległ pojazd w zakresie ustalonym w toku postępowania. Koszt naprawy pokolizyjnej samochodu ustalony przy zastosowaniu oryginalnych części wyniósł 8863,48 zł. netto. Przyjmując powyższe ustalenia wynikające z niekwestionowanej przez strony opinii biegłego sądowego rzeczoznawcy samochodowego poszkodowanemu należy się odszkodowanie we wskazanej wyżej wysokości.

Odszkodowanie winno w pełni pokrywać poniesione przez poszkodowanego straty, nie tylko w zakresie kosztów naprawy samochodu, ale i inne straty pozostające w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem szkodzącym. Zgodnie z powszechnie aprobowanym przez doktrynę i orzecznictwo stanowiskiem szkoda to uszczerbek występujący w sferze interesów, zwłaszcza majątkowych danego podmiotu, obejmujący różnicę między stanem istniejącym po jej wyrządzeniu a hipotetyczną sytuacją, która istniałaby, gdyby do niej nie doszło.

Powódka związana była w chwili zdarzenia umową, której niewykonanie było zabezpieczone karą umowną. (...) powódki, które uległo uszkodzeniu służyło prowadzeniu działalności zarobkowej - kurierskiej. Skutkiem kolizji było niepodjęcie przez pracownika powódki przesyłek pocztowych w ilości łącznej 105 sztuk. Za powyższe powódka została obciążona karą umowną w wysokości 2100zł. zgodnie z umową o dostarczanie przesyłek łączącą ją w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Powyższe nie nastąpiło by, gdyby w dniu 4 lutego 2015r. nie doszło do kolizji, której sprawcą jest M. D. (1) – kierujący pojazdem I. (...). Zrozumiałym jest, że powódka mogła mieć trudność z zorganizowaniem odpowiedniego pojazdu zastępczego od razu po zdarzeniu, zwłaszcza, że w umowie z Pocztą Polską szczegółowo określono parametry techniczne, którym powinno odpowiadać auto przewożące ich przesyłki. Niemożność korzystania z samochodu, szczególnie w sytuacji, gdy korzysta się z niego w ramach działalności gospodarczej jest normalnym następstwem zdarzenia szkodzącego w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. Jeżeli wiec poszkodowany poniósł w związku z tym koszty, które były konieczne - tu wynajem pojazdu zastępczego - to mieszczą się one w granicach bezpośrednnich skutków szkodowych podlegających wyrównaniu w ramach całkowitej likwidacji szkody. Koszty wynajęcia samochodu zastępczego pozostawały w ocenie Sądu w normalnym związku przyczynowym ze zdarzeniem z dnia 4 lutego 2015r. Pozwany kwestionując wysokość stawki najmu pojazdu za 1 dzień zapłaconej przez powódkę, nie wykazał, że koszty te zostały zawyżone. Strona pozwana nie zgłosiła żadnych wniosków dowodowych na tę okoliczność, a to na stronie pozwanej spoczywał ciężar dowodzenia w tym zakresie zgodnie z art. 6 k.c. Skoro zatem powódka poniosła koszty najmu pojazdu w wysokości 5400zł., który wykazała fakturą, to pozwany obowiązany jest do zwrotu w/w kosztów. Zawarcie umowy o najem auta zastępczego przez powódkę na okres 30 dni, w sytuacji gdy auto jest niezbędne w ramach prowadzonej działalności gospodarczą, nie można uznać za nieuzasadniony okolicznościami wydatek, a czasu najmu za nadmierny. Podnieść należy, że ubezpieczyciel ma aż 30 dni na wypłatę odszkodowania. Powódka wówczas nie miała pieniędzy na remont auta bezpośrednio po zdarzeniu, nie była na to przygotowana, a musiała nadal pracować, aby bardziej nie powiększać szkód. Zmuszona była kupić drugie auto, co wymagało także stosownego czasu na znalezienie na rynku odpowiedniego pojazdu, zważywszy na konieczność znalezienia auta spełniającego kryteria zakreślone umową z Pocztą Polską. Poniesione przez powódkę koszty najmu pojazdu wchodzą zatem w zakres szkody, a w ramach jej likwidacji ubezpieczyciel jest zobowiązany do ich zwrotu w pełnym zakresie.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uwzględnił powództwo w całości.

O należnych odsetkach Sąd orzekł na zasadzie art. 481§1 k.c. w zw. z art. 817§1 k.c. Zostały zasądzone odsetki ustawowe z tym zastrzeżeniem, że od dnia 1 stycznia 2016r. są ustawowe odsetki za opóźnienie. Terminy do naliczenia odsetek zostały ustalone od dat wskazanych przez powódkę, tj. każdorazowo od dnia następnego po doręczeniu stronie pozwanej odpisu pozwu i następnie dalszych pism procesowych rozszerzających powództwo.

Strony reprezentowane były przez profesjonalnych pełnomocników.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art.98 k.p.c. mając na względzie, iż powódka wygrała sprawę w całości. Łączne koszty postępowania poniesione przez stronę powodową wyniosły 2371zł. Na koszty poniesione przez powódkę złożyły się bowiem wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 1200zł. ustalone na podstawie §6 ust.4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu z dnia 28 września 2002r. (Dz. U. nr 163, poz. 1348 ze zm.) przy uwzględnieniu wartości pierwotnie dochodzonego roszczenia, opłata od pozwu w wysokości 429zł. (k.37), 17zł. , opłata skarbowa od pełnomocnictwa, opłata od rozszerzonego powództwa 375zł. (k.83), zaliczka na biegłego – k.350zł. (k.109). Na podstawie art. 84 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005r. nakazano zwrócić pozwanemu kwotę 255zł. z niewykorzystanej części zaliczki po potrąceniu nieuiszczonej opłaty sądowej od drugiego rozszerzenia powództwa (65zł), które nie było opłacone.